ISTORIJA


Istorija Fudbalskog  kluba “Dragačevo” duga je i bogata, u kojoj su najveće bogatstvo : ljudi –fudbaleri.

Od najstarije do najnovije generacije, stastavili su prekrasan mozaik gučkog, dragačevskog fudbala i u njega ugradili sebe i svoju mladost.
Generacijama igrača i fudbalskih poslanika koji su u proteklih 91 godina svojim igrama i entuzijazmom sačuvali časno ime kluba i doneli nebrojene radosti svojim navijačima aktuelno rukovodstvo i prijatelji Fudbalskog kluba Dragačevo duguju neizmernu zahvalnost.

OSNIVANJE

Osnivanje kluba nije usledilo uobičajeno, sazivanjem osnivačke skupštine, već je to učinjeno spontano.
Na inicijativu Aleksandra Đorđevića, bivšeg centarfora Građanskog iz Beograda i igrača “reprezentacije drugog razreda”, koji je službovao kao pravnik u Sreskom sudu u Guči, 3. jula 1932. godine formiran je Gučki nogometni sport – klub Dragačevo. Tada je saopšteno ostalim sportskim zajednicama, da klub može zaključivati utakmice i gostovati svuda na strani”. Sredinom godine usvojen je osnovni normativni akt: PRAVILA GUČKOG NOGOMETNOG SPORT KLUBA ”DRAGAČEVO”.
Banska uprava drinske banovine u Sarajevu pod brojem 11975/33 23. maja 1933 god. na osnovu stava 4. tačke 4. Zakona o udruženjima,  zborovima i dogovorima, uzela je na znanje PRAVILA GUČKOG NOGOMETNOG SPORT KLUBA”DRAGAČEVA”.

PRVA UTAKMICA

Zbog nedovoljnog broja kvalitetnih igrača i iz materijalnih razloga, Dragačevo je, sve do kraja drugog svetskog rata, izuzev nekoliko utakmica za kup, uglavnom igralo prijateljske utakmice.
U godini osnivanja, prema pisanju Čačanskog glasa u svojim brojevima 4, 7 i 8 1932 zabeleženo je:
„Prošle nedelje (31. jula) S.K. „Propale zvezde“ (Čačak) pobedio je ovdašnji tek osnovani S.K. „Dragačevo“ sa rezultatom 4:3.
S.K. “Dragačevo” izašlo je u sastavu: M. Broćić, Vučković, Marinović, Tomović, Stančić, R.Broćić, Planojević, Mijatović, Đurđević i Krnjić. Prva utakmica ostavila je lep utisak u Guči i celoj okolini tako da je fudbal zavoljen a G.Andirja Protić, veliki dobrotvor, narodni poslanik i predsednik gučke opštine poklonio je teren za igralište.
Posle utakmice priređeno je narodno veselje u kome je učestvovala cela Guča. U kulturno umetničkom programu prikazana je Sterijina Zla žena. Uloge u ovom komadu su tumačili članovi “Dragačeva”.
Prema izveštaju Politike iz 1932 godine: „Mladi napredni s.k.“Dragačevo“ prošle nedelje (21. avgusta) pobedio je s.k. „Javor“ iz Ivanjice sa 3:0.

UČEŠĆE FUDBALERA U DRUGOM SVETSKOM RATU

U burnim i veoma teškim ratnim vremenima, teškim ekonomskim i političkim prilikama i crnim danima nije se ni pomišljalo o sportskom i kulturnom životu.
O tadašnjim sportskim zbivanjima i njihovim sadržajima nema izvornih dokumenata. Postoje samo sećanja i pamćenja.
Kao mnogi rodoljubi, tako su u vreme Drugog svetskog rata, i neki fudbaleri Dragačeva loptu zamenili puškom, u borbi za slobodu zemlje. Među njima su, Živorad Gavrilović (poginuo 1943), Mile Stančić (poginuo 1941) i Jovan Krnjić (poginuo 1943). Jedan od najpoznatih je svakako golman ovog kluba, student prava iz Čačka, narodni heroj Ratko Mitrović.
Za vreme rata fudbal se nezvanično igrao u varošici u crkvenoj porti između gučkih omladinaca i vojnih jedinica stacioniranih u Guči, tako da je fudbalska igra trajala i u vreme okupacije.

NOVO DOBA

Gučki fudbalski klub, od 1932 god. do 1945. godine nosio je osnivačko ime Dragačevo. Potom Kapelan, a taj naziv je 1953. godine promenjen u stari – Dragačevo.
Prema zapisniku sa sednice Skupštine od 27. januara 1955 god. Dragačevo je od 25 odigranih utakmica dobilo 16 utakmica, dok je četiri odigralo nerešeno, a pet izgubilo. Gol razlika je 71:39 u korist fudbalskog kluba Dragačevo, prosečno 2,8 golova po utakmici, pa je godina 1954. proglašena (do tada) za najuspešniju.
Pomenućemo tri izveštaja sa utakmica u 1954. godini.
Prijateljska utakmica:
U nedelju, 4. jula gostovao je fudbalski klub Mladost iz Lučana. Dragačevo je u prijateljskom susretu porazilo goste sa 2:0, golovima koje su postigli Savić i Ilić.
Prvenstvo Zapadne zone Kragujevačkog podsaveza:
Ivanjici, je sredinom oktobra, odigrana prvenstvena utakmica Zapadne zone Kragujevačkog podsaveza između Dragačeva iz Guče i Javora iz Ivanjice.
U živoj igri pobedilo je Dragačevo sa 4:1
Fudbalska utakmica za prvenstvo treće zone Kragujevačkog podsaveza odigrana je sredinom oktobra u Guči između domaćeg tima Dragačeva i Zlatara iz Nove Varoši, pred oko pet stotina gledalaca, domaćin je igrao brzo i tehnički doterano. Uspeo je još u prvom poluvremenu da osigura pobedu nad Zlatarom, čiji su igrači takođe pokazali zrelu igru. Dragačevo je pobedilo sa 3:1.

UTAKMICA KOJA SE PAMTI

Radi zajedničkog druženja i pripreme za odlučujuću utakmicu, svi fudbaleri Dragačeva, sa stručnim štabom, pre podne su proveli kod škole u selu Rtima, koje su prozvali “Čortanovcima”. Neposredno pred utakmicu, zajedno sa ekipom, u Guču su došli i poznati rćanski trubači.
Na igralištu kraj Bjelice okupilo se oko 2000 navijača. Ceo tim Dragačeva je besprekorno funkcionisao i u odbrani i u napadu. Trubački orkestar je neprekidno svirao “fudbalske juriše”.
Dragačevo je bilo dosta bolji tim i pobedio je Radničkog iz Čačka, jedinog konkurenta za prvo mesto, sa 2:0.
Po završetku utakmice, na otvorenom kamionu, ispred koga su svirali trubači, fudbaleri su se provozali ulicama varošice, kojima su meštani neprekidno klicali i pozdravljali aplauzima. Neke deonice šofer “Dajca” Boćo Komadinić vozio je kamion natraške. Slavlje je trajalo duboko u noć.

PRIJATELJSKE UTAKMICE SA CRVENOM ZVEZDOM

U okviru Dragačevskog sabora trubača i obeležavanja tridesetogodišnjice kluba, u ponedeljak 17. Septembra 1962 godine, odigrana je prijateljska utakmica između Dragačeva i Crvene zvezde.
U ekipi Crvene zvezde nedostajali su igrači koji su igrali za reprezentaciju Jugoslavije protiv Istočne Nemačke.
Dragačevo je na ovoj utakmici bilo pojačano Terzićem i Bugarčićem, igračima Mladosti iz Lučana.
Dragačevo je igralo u sastavu: Aleksa Protić. Života Ćosić, Ilija Stanić, Radič Radičević, Neško Davidović, Bugarčić, Vlade Stanojević, Prvoslav Jovičić, Mikoš Protić, Milan Protić, Relja Radičević.
Crvena zvezda pobedila je rezultatom 7:0 (5:0).
Takođe 1963, u Guči, pred prepunim igralištem, odigrana je prijateljska fudbalska utakmica  između Dragačeva i Crvene zvezde, koja je pobedila domaćina sa 6:1.

PRIJATELJSKA UTAKMICA DRAGAČEVA I OMLADINSKE REPREZENTACIJE SRBIJE

U nedelju 26. Jula 1970 godine odigrana je prijateljska utakmica između Dragačeva i Omladinske reprezentacije Srbije koja se nalazila na pripremama u Guči. Posle veoma zanimljive igre, susret je završen nerešenim rezultatom 4:4, a najbolji igrač na terenu bio je half dragačeva Radomir Slavković.

NAJVEĆI USPEH U ISTORIJI KLUBA

Dolaskom na kormilo kluba (1969) Mihaila Rajića za predsednika, formirana je nova uprava, koja je nastojala da obezbedi potrebna materijalna i novčana sredstva za delatnost sportskog društva. Otpočelo se sa izgradnjom sportske kuće. Veliki doprinos ovom uspehu i podvigu, svakako je dao novi trener Milovan Mikoš Protić, profesor fizičkog vaspitanja.
Fudbaleri sa Bjelice su za samo tri godine promenili tri stepena takmičenja: Podsaveznu ligu, Zapadno moravsku ligu i Šumadijsku zonu.

KVALIFIKACIJE ZA MORAVSKO – ŠUMADIJSKU ZONU 1971.

U kvalifikacijama za moravsko-šumadijsku zonu Dragačevo je igralo protiv Lokomotive iz Lapova. Na igralištu kraj Bjelice nikada nije b ilo toliko gledalaca. Došli su navijači iz najudaljenih sela. Navijalo se bučno ali veoma korektno.
Sa po dva pogotka Protića, Gavrilovića, Stanojevića i Crnčevića Lokomotiva je poražena sa 8:0, Dragačevo je praktično rešilo sve dileme kvalifikacija, u igri u kojoj  bi pozavideli mnogi timovi u drugoligaškoj konkurenciji.
Boje Dragačeva u sezoni 1970/71 branili su: golmani Baralić i Stambolić, bekovi: Domanović, N. Marković i R. Marković,halfovi: R. Slavković, Krnjić, Ikodinović i Pantelić i napadači: M. Stanojević, V. Stanojević, Protić, Gavrilović, Crnčević, Janković, Radičević i Ivanović.

BEOGRADSKI PARTIZAN U GUČI 1971 i 1972 godine.

Prvu utakmicu između Dragačeva i Partizana odigrana je u okviru programa Jedanaestog sabora trubača. Saboraš, odnosno gledaoci, njih preko 10.000, imali su priliku, u petak 2. Septembra 1971 godine, da uživaju u vrhunskoj igri gostiju.U ekipi Partizana nedostajali su fudbalski reprezentativci. Utakmica je završena pobedom Partizana od 6:0.

Drugom utakmicom odigranom u petak 1. Septembra 1972 godine obeležene su četiri decenije (1932-1972) Fudbalskog kluba Dragačevo. Susret je odigran u okviru Dvanaestog sabora trubača. Veliki broj gledalaca je video jednu, zaista, lepu sportsku primedbu, koju su svojom svirkom uveličali i ulepšali trubački orkestri. Pobeda je pripala Partizanu. Rezultat je bio 7:1. Jedini gol za Dragačevo postigao je poznati fudbaler i trener Bora Milutinović koji je vojni rok služio u Čačku..


BPRAZNIK U GRADU TRUBE - 90 GODINA FK DRAGAČEVO

Da sabor i zvuci trube nisu jedini brend koji je nadaleko proslavio Guču, upotpunjuje i fudbalska tradicija lokalnog kluba ispisivana u proteklih 90 godina, svečano obeležena proslavom jubileja Dragačeva, člana Moravičke okružne lige. Na spektakularan način – pred 1.000 ljubitelja najvažnije sporedne stvari na svetu i gostovanjem (ejjj) Partizana!

Kombinovani tim lidera Super lige, sa šansom trenera Aleksandra Stanojevića prvotimcima sa manjom minutažom (Lukač, Ostojić, Ilić, Smiljanić, Lakčević, Pavlović) i talentovanim juniorima, na krilima izuzetno raspoloženog Sameda Baždara (četvorostruki strelac!) bez previše napora stigao je do ubedljivog trijumfa.

U revijalnom meču viđeno je čak 11 golova – na zadovoljstvo publike oduševljene celokupnim događajem.

Prazniku u Guči, naravno, naročit šmek davali su lokalni trubači, ne dozvoljavajući akterima da spuste gas, te je tako u drugom poluvremenu het-trik zabeležio perspektivni Boris Krstić.

Na kraju, „koja” o slavljeniku...

Davne 1932. godine (3. jula) u maloj varoši osnovan je klub sa nazivom istoimenog sreza, pa je upravo u tom periodu Dragačevo i imalo priliku da odigrava prve utakmice sa tadašnjim okolnim timovima nastalim u Kraljevini Srbiji – Javor (1912), Borac (1926), Takovo (1911), požeška Sloga (1920), užička Sloboda (1925) i Budućnost Arilje (1920)...

 "Dugi niz godina u Guči je fudbal privlačio pažnju meštana, ono na šta smo posebno ponosni jeste veliki broj igrača koji su ponikli u Dragačevu i u kasnijim karijerama stasavali u igrače elitnog ranga takmičenja, imali čak i internacionalnu reputaciju. Najveći uspesi Dragačeva su bitisanje u zonskom rangu takmičenja, ali je impozantan podatak da je 1979. naš omladinski tim predstavljao Jugoslaviju na takmičenju u Švedskoj. Verujem da će fudbal i dalje „živeti” u Guči i da će i u nekim budućim vremenima upravo u njemu ponići fudbaleri na koje ćemo biti ponosni" – istakao je dr Aleksandar Pajović.



Dragačevo – Partizan 0:11 (0:5)

Guča – Gledalaca: 1.000. Sudija: Nebojša Đorđević (Guča). Strelci: Baždar u 8, 12, 18. i 59, Bojat u 23, Stjepanović u 29, Krstić u 35, 52, 56, Knežević u 38. i Trifunović u 47. minutu.

DRAGAČEVO: Tešić, Ilić, Pajović, Tadić, Slavković, Zučković, Milošević, Pavlović, Resimić, Davidović, Ranković. Igrali su još: Čakarević, Bešević, Šušić, Stanić, Petrović, Babić, Rajić, Radojičić.

PARTIZAN: Lukač, Bojat, Ostojić, Ilić, Kekić, Smiljanić, Stjepanović, Lakčević, Pavlović, Trifunović, Baždar. Igrali su još: Mihajlović, Stašević, Aćimović, Knežević, Krstić.


PRVOLIGAŠI  GOSTI DRAGAČEVA

U čast Dana mladosti i rođendana Josipa Broza Tita, u Guči je, 25. Maja 1977 godine, odigrana utakmica između Dragačeva i kruševačkog prvoligaša Napredka. Ovaj veoma fer i zanimljiv meč pratilo je oko 2000 gledalaca. Napredak je pobedio sa 2:0.

Na pripremama za novu sezonu u Guči Trepča je sredinom jula 1985 godine, pred oko 1000 gledalaca, odigrala prijateljsku utakmicu sa Dragačevom i pobedila sa 3:2. Golove za Dragačevo postigli su Trifunović i Vučetić.
25. septembra iste godine fudbaleri OFK Beograda odigrali su prijateljski utakmicu sa domaćim Dragačevom, pred više od 1000 gledalaca, koju su dobili visokim rezultatom od 5:1.
Sredinom devedesetih godina Dragačevo je igralo prijateljske utakmice i sa Sartidom (Smederevom), Teleoptikom, Kulskim Hajdukom..

ORGANI KLUBA

U rukovodstvu FK Dragačevo bili su veoma istaknute fudbalske i javne ličnosti gučke varoši. Nije se došlo došlo do imena predsednika i sekretara kluba iz izvornih podataka, jer nedostaju zapisnici sa sednica i sastanaka, već na osnovu sećanja pojedinaca. Funkciju predsednika obavljali su: dr Bogoljub Ćirović, Miloš Popović, Ognjen Jovašević, Radoslav Protić, Ilija Stanić, LJubiša Konstantinović,Tomislav Krsmanović, Tomislav Protić, Milan i Slobodan Popović, Radiša Vasilić, Slobodan Radičević, Mihailo Rajić, Dragan Milinković, Radomir D. Slavković, Veselin Jovanović, Vasilije Pantović, LJubiša Protić, Radič Radičević, Luka Milekić, Zoran Kostić, Jovan Kovačević, Ljubodrag Stanić, Nebojša Koković, Radovan Ilić, Aleksandar Pajović.
I sekretari kluba nisu zabeleženi hronološkim redom. Oni su bili: Branko Protić, Stevan Obradović,Dragan Stanić, Dojčilo Protić, Momčilo Dragićević, Branko Ikodinović, Zoran Kostić, Velimir Plazinić, Lazar Lazarević, Borko Broćić, Miloljub Zečević, Raško Čakarević (sadašnji).
U svakom klubu, pa i Dragačevu, ekonom je „devojka za sve“. Do saznanja njihovih imena došlo se na osnovu sećanja nekadašnjih igrača, i evo ih: Miodrag Mijo Protić, Miroslav Marković, Vukosav Mitrović, Adam Obradović, Dikan Trašević, Slavomir V. Slavković, Branko Baralić, Mišo Luković, Nebojša Vukićević, Krstina Đerić - Kikana, Ljubiša Đerić, Stanimir Gavrilović.
Sasvim sigurno da je neko od predsednika, sekretara i ekonoma kluba izostavljen, ali nije sa namerom, jer ne postoji nikakva evidencija, pa se nadamo da nam se neće zameriti.

TRENERI

Posle skoro devet decenija postojanja fudbalskog kluba, teško je utvrditi spisak trenera koji su učili, ne samo „abecedu“ fudbala, nego i finesama i taktičkim varijantama igrače Dragačeva. Nekolicina trenera, znali su da vaspitavaju igrače i ostavili su dubok trag u stručnom radu kluba osobito sa omladincima i pionirima. Među igračima su cenjeni i voljeni.I danas se često pominju u Dragačevu u sportski krugovima.
Sigurno najbolji trener FK „Dragačevo“ Guča, kao fudbalski znalac poznat i priznat širom Srbije, bio je Milovan Mikoš Protić.
Beležimo još i ova trenerska imena: Kosta Luković, LJubo Grujičić, Ivan Milutinović, Siniša Brković, Stevan Krasojević, Radosav Protić, Đunisijević, Avramović, Rade Marković, Milan Todosijević, Ilija Stanić, Dragan Milinković, Ante Poljičak, Ljubodrag Stanić, Ivan Pantović, Radič i Dragan Radičević, Borko Broćić, Zoran Maričić, Sreten Avramović, Dragiša Vukajlović, Blažimir Trifunović, Zoran Stevanović, Mihailo Miko Maričić, Mirko Baralić, Aleksandar Jovičić, Žarko Glavonjić, Dragan Čabarkapa, Predrag Plazinić, Vasilije Stanišić, Zoran Vujičić, Vladislav Rosić, Vladan Radonjić, Dragan Biočanin.
Svi oni, neko manje a neko više, zavisno od svojih stručnih mogućnosti, prenosili su svoje znanje i veštinu na igrače Dragačeva.

ZDRAVSTVENA ZAŠTITA FUDBALERA

Klub je koristio zdravstvene usluge gučke bolnice, koja je počela da radi 1931. godine, a sada specijalističkih službi pri Domu zdravlja u Guči.
Ovom prilikom da se potsetimo pojedinih zdravstvenih radnika, koji su vodili brigu o zdravlju fudbalera. Lekari: dr LJubo Popović, dr Ljubiša Topalović, dr Andrija Grujić, dr LJubiša Dmitrović, dr LJubomir Stavrić, dr Milorad Majstorović, dr Aleksandar Pajović, dr Đorđe Stanojević, Dr Zoran Slavković, dr Duško Šuluburić..
Medicinski tehničari (bolničari): Dušan Timotijević, Radojica Bešević, Milan Babić, Stojan Ćumurović, Milovan Bojčić, Anka Milinković, Đorđe Marković, Željko Slavković...

NAVIJAČI

Nije odlika navijača samo velikih klubova, već i malih: da nesebično vole i pomažu svoj klub. Tako je i sa Fudbalskim klubom Dragačevo. Mnogi njegovi ljubitelji, kao i igrači, uložili su veliki broj dobrovoljnih nadnica i učestvovali u akcijama na uređenju igrališta, sportske kuće… Mnogi su, posebno roditelji, svojim privatnim automobilima vozili fudbalere na utakmice u udaljena mesta (Novi Pazar, Sjenicu, Kragujevac..)..
Na igralištu kraj Bjelice u vreme najvećih uspeha Dragačeva, utakmicama je prisustvovalo i preko 2000 gledalaca. Dolazili su iz najudaljenijih naselja. Često i porodično, praznični obučeni, da bi navijali za svog unuka, sina, brata, momka, komšiju.
Igračima Dragačeva navijački ton često su davali i trubači koji su redovno prisustvovali odlučujućim utakmicama, ne samo u Guči.
U susretima Mladosti i Dragačeva, pa i Javora, bilo gde das u igrali, bila je najmanje polovina odanih pristalica jedne ili druge ekipe.
Najveći broj gledalaca (preko 10.000 na igralištu kraj Bjelice, prisustvovalo je prijateljskim utakmicama Dragačeva protiv beogradskih superligaša Crvene Zvezde (1962) odnosno Partizana (1971). Pominjemo imena nekih od najvatrenih, a oni su Milan Đorđević, Mile Broćić “Daja” (kasapin), Mićo Starčević, Jasminka Slavković, Radomir Slavković - Jež, Slavomir Slavković, Mikica Đurović, Milan Blagojević,  Rodoljub Slavković - Čota, Ljubiša Đerić - Đero, Dikan Trašević, Krstina Đerić - Kikana.

NAJVERNIJI NAVIJAČ

U dosadašnjoj istoriji postojanja ovog kluba, više od dve decenije (od 1932. do 1955) najverniji i najvatreniji navijač Dragačeva bio je Milan Miko Đorđević (1907-1956) arhijerejski namesnik dragačevski u Guči. Koliki je bio zaljubljenik u ovaj fudbalski klub, govori i podatak da je, radi odlaska na utakmice, često nalazio zamenu u njegovoj parojihi – da umesto njega drugi sveštenik vrši crkvene obrede (krštenje, venčanje, sahrane..).
Sasvim je sigurno da bi pop Miko još dugo navijao za svoje Dragačevo da nije, u svojoj pedesetoj godini nastradao u saobraćajnoj nesreći, na Đekića krivini starog puta za Viču. Za njegovu izuzetnu privrženost fudbalskom klubu Dragačevo, slava mu i hvala.

VOZAČI

Na fudbalske utakmice, sve do osamdesetih godina 20. veka, fudbaleri su odlazili kamionima (“Pragom”, “Dodžom”, “Dajcom”, koje su vozači kurblom palili. Na kamionima, često pokriveni ciradom, nalazile su se klupe, za sedenje fudbalera i navijača. Po makadamskim putevima, dugim i po nekoliko stotina kilometara, čuvajući kamione, vozači su se brinuli i o, koliko-toliko, udobnosti putnika. Nikada nisu naplaćivali dnevnice, a često su sami plaćali ručkove. Zbog njihove prevelike privrženosti Dragačevu, najlepša sećanja su vezana za naše šofere: Boća, Dikana, Danila, Žižu, Čvora, Ranka, Šlanja, Šuljagu, Ivana Blagojevića.
Na ovaj način želimo da ih otrgnemo od zaborava i iskažemo zahvalnost za sve što su učinili, a učinili su dosta, da ih se maker sećamo.

FUDBALSKA MLADOST I RADOST DRAGAČEVA

U dragačevskom kraju oduvek je bilo talentovane dece u svim oblastima života i rada, pa i u fudbalu.
Najtalentovanija generacija igrača bili su polaznici pionirske fudbalske škole FK Dragačevo, rođeni 1962. i 1963. godine. Imali su vrsnog pedagoga – trenera Mikoša Protića, profesora fizičkog. Ti, nekadašnji “klinci” kada su izrasli u osamnaestogodišnjake, 1979, na turneji po Švedskoj, predstavljali su reprezentaciju Srbije. Iako veoma mladi, ali izrazito talentovani, oni su “severnjacima” demonstrirali svu lepotu tada savremenog fudbala.
Gučku fudbalsku školu, odnosno reprezentaciju Srbije (Jugoslavije) predstavljali su igrači: Slobodan Zimonjić, Tomo Protić, Borko Karadžić, Nebojša Koković, Raško Čakarević, Žarko Janković, Blažimir Trifunović, Relja Čakarević, Miroslav Baralić, Dragiša Konstadinović, Boško Ivanović, Borko Broćić i Dragan Dramlić. Trener Milovan Protić.
U vreme devedesetih godina prošlog veka pionirska fudbalska škola u Guči postizala je najbolje rezultate u Srbiji.
Dečiji fudbalski klub “Guča” osnovan 1999 godine, je samo nastavak tradicionalno dobrih škola fudbala u ovoj varošici. 

BRANILI SU PLAVO-BELU BOJU DRAGAČEVA

Svim igračima, koji su s ljubavlju i entuzijazmom branili plavo-belu boju i doprineli razvoju i afirmaciji Fudbalskog kluba Dragačevo, dugujemo neizmerivu i trajnu zahvalnost.
Nezahvalno je i posebno teško je se opredeliti za najbolje fudbalere ovog kluba tokom osam decenija, jer svaka generacija imala je vrsne i istaknute pojedince. Najveći broj fudbalera bio je iz Guče, što je i prirodno a ima ih iz svih dragačevskih sela. U klubu je igrao i jedan tamnoputi igrač (Viktor) i nekoliko naših Roma.
Fudbalski klub Dragačevo bio je kolektiv talentovanih igrača, koji su po kvalitetu mogli da igraju i u klubovima višeg stepena takmičenja. Tako je veći broj fudbalera branio boje poznatih klubova nekadašnje Jugoslavije, Srbije, pa i inostranih klubova a bilo je i igrača koji su nastupali za reprezentativne selekcije, pa i reprezentaciju Srbije.
U toku i po završetku fudbalske karijere, pojedinci su se vraćali u Guču i ostali verni svojoj prvoj fudbalskoj ljubavi – Dragačevu.

Iako FK Dragačevo nikada nije imalo zapaženije rezultate na nivou države, veliki broj igrača se kao izdanak ove fudbalske škole ostao je dobro upamćen kod domaće publike: Slobodan Zimonjić, Tomo Protić, Borko Karadžić, Nebojša Koković, Raško Čakarević, Žarko Janković, Blažimir Trifunović, Relja Čakarević, Miroslav Baralić, Dragiša Konstadinović, Boško Ivanović, Borko Broćić i Dragan Dramlić, kao i trener Milovan Protić.

Klub se danas takmiči u Moravičkoj Okružnoj ligi  (V stepen takmičenja) i nalazi se u vrhu, a ambicija kluba je da se ovog leta plasira u okružni rang – što je veliki izazov na trenera Dragana Biočanina i njegove mlade igrače.


Aleksandar Jovičić

Sportski direktor FK Dragačevo